Double Winter
Artist
Spyros Vikatos
(1874 - 1960 )
Date1929
MediumOil on canvas
Dimensions60.1 x 49.1 cm
Collection No68
DescriptionΗ γεροντική ηλικία ευνοεί τον Βικάτο. Του προσφέρει την αλλοίωση και τη φθορά της σάρκας, τα ρήγματα των ρυτίδων, τα τρεμάμενα μέλη – επίζηλα θέματα για την τέχνη του.
Ο γέροντας του πίνακα, τυλιγμένος σε βαρύ παλτό, κάθεται σκυφτός, κρατώντας το μπαστούνι του με τα δύο χέρια. Αν και έχει τα μάτια ανοιχτά, δεν φαίνεται να κοιτάζει κάπου ή να σκέπτεται καν. Δίνει την εντύπωση μιας απαθούς παρατεταμένης αναμονής.
Ο ζωγράφος, αντίθετα από ό,τι έκανε στον Γερμανό έφηβο, τοποθέτησε τις φωτεινές περιοχές – την κεφαλή και τα χέρια – στο άνω και το κάτω πεδίο του πίνακα, ενώ στο ενδιάμεσο ανέπτυξε τους σκούρους τόνους του κορμού. Παρατηρούμε ότι συνήθως, ειδικά στα πορτραίτα, ο εικονιζόμενος προβάλλεται σε σκοτεινό βάθος, πολύ κοντά στον θεατή, ώστε το πρόσωπο να αποκαλύπτεται με κάθε δυνατή λεπτομέρεια. Νομίζει κανείς ότι ο Βικάτος επιδεικνύει με έμφαση την τεχνική του και, ιδιαιτέρως, τις δυνατότητες του πινέλου του. Στον συγκεκριμένο πίνακα προκαλεί έκπληξη η ποικιλία και η ποιότητα της πινελιάς. Υπάρχουν κτυπήματα του πινέλου πλατιά και άλλα, όχι απλώς μικρά, αλλά σχεδόν αδιόρατα, που έχουν γίνει από ελάχιστες τρίχες. Οι πινελιές μπορεί να είναι μαλακές, θωπευτικές ή απότομες, νευρικές και κοφτές. Η κεφαλή του γέροντα είναι πράγματι ένα σύνολο ψηφίδων ακανόνιστων, από τη συναρμογή των οποίων προέκυψε η εικόνα της φθοράς και της παραίτησης. Στα δύο χέρια, αντιθέτως, βλέπει κανείς την αυθεντική επιθετική πινελιά του Frans Hals. (Βλάχος, 2007)
Ο γέροντας του πίνακα, τυλιγμένος σε βαρύ παλτό, κάθεται σκυφτός, κρατώντας το μπαστούνι του με τα δύο χέρια. Αν και έχει τα μάτια ανοιχτά, δεν φαίνεται να κοιτάζει κάπου ή να σκέπτεται καν. Δίνει την εντύπωση μιας απαθούς παρατεταμένης αναμονής.
Ο ζωγράφος, αντίθετα από ό,τι έκανε στον Γερμανό έφηβο, τοποθέτησε τις φωτεινές περιοχές – την κεφαλή και τα χέρια – στο άνω και το κάτω πεδίο του πίνακα, ενώ στο ενδιάμεσο ανέπτυξε τους σκούρους τόνους του κορμού. Παρατηρούμε ότι συνήθως, ειδικά στα πορτραίτα, ο εικονιζόμενος προβάλλεται σε σκοτεινό βάθος, πολύ κοντά στον θεατή, ώστε το πρόσωπο να αποκαλύπτεται με κάθε δυνατή λεπτομέρεια. Νομίζει κανείς ότι ο Βικάτος επιδεικνύει με έμφαση την τεχνική του και, ιδιαιτέρως, τις δυνατότητες του πινέλου του. Στον συγκεκριμένο πίνακα προκαλεί έκπληξη η ποικιλία και η ποιότητα της πινελιάς. Υπάρχουν κτυπήματα του πινέλου πλατιά και άλλα, όχι απλώς μικρά, αλλά σχεδόν αδιόρατα, που έχουν γίνει από ελάχιστες τρίχες. Οι πινελιές μπορεί να είναι μαλακές, θωπευτικές ή απότομες, νευρικές και κοφτές. Η κεφαλή του γέροντα είναι πράγματι ένα σύνολο ψηφίδων ακανόνιστων, από τη συναρμογή των οποίων προέκυψε η εικόνα της φθοράς και της παραίτησης. Στα δύο χέρια, αντιθέτως, βλέπει κανείς την αυθεντική επιθετική πινελιά του Frans Hals. (Βλάχος, 2007)