Νυχτερινή φαντασία (Ο Κάβος της Κυράς), 1906, ελαιογραφία σε καμβά 75,5 x 57 εκ.

Η Νυχτερινή Φαντασία, είναι ένα υποβλητικό νυχτερινό θαλασσινό τοπίο, έργο της Σοφίας Λασκαρίδου, του 1906. Η τρικυμισμένη θάλασσα λούζεται από το σεληνόφως, ενώ επιβλητικός στέκει ο πελώριος βράχος, στην κορυφή του οποίου υπάρχει ένας φάρος. Ο γεμάτος σύννεφα ουρανός περιβάλλεται από το ατμοσφαιρικό φως του φεγγαριού, ενώ πολύ αχνά, μπορείτε να παρατηρήσετε δύο γυναικείες αέρινες φιγούρες, που κάθονται στους πρόποδες του βράχου, ατενίζουν τον ορίζοντα και κατά κάποιο τρόπο η ένταση των μορφών τους εναρμονίζεται με την ένταση της θάλασσας.

Πρόκειται για το ακρωτήριο Λευκάτα στη Λευκάδα, ή αλλιώς Κάβο της Κυράς, απ’ όπου σύμφωνα με το μύθο, η Σαπφώ έδωσε τέλος στη ζωή της πηδώντας στη θάλασσα εξαιτίας του ατυχούς τέλους του έρωτά της με τον Φάωνα. Το θέμα δεν αποδίδεται πιστά, για αυτό και η αναφορά αυτή δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή.

Το έργο κινείται στον ρομαντισμό, ενώ τεχνικά η ζωγράφος δανείζεται στοιχεία τόσο από τον ιμπρεσιονισμό – στον χειρισμό του συννεφιασμένου ουρανού – όσο και τον εξπρεσιονισμό, στην ένταση των περιγραμμάτων και στη χειρονομιακή γραφή με τις έντονες πινελιές στους κυματισμούς της θάλασσας. Η επιλογή του σκοτεινού μπλε χρώματος, αλλά και το μυστηριακό τοπίο, φανερώνουν τις συμβολιστικές προεκτάσεις που έχει ο μύθος τον οποίο η Λασκαρίδου επιλέγει. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και κυριαρχία των δυνάμεων της φύσης πάνω στον άνθρωπο.

Η πληθώρα ετερόκλητων αισθητικών στοιχείων χρησιμοποιείται με πολύ προσωπικό τρόπο από τη Λασκαρίδου, έτσι όλα τα στοιχεία δένουν αρμονικά, επιβεβαιώνοντας το εύρος των αναζητήσεων της ζωγράφου, αλλά και το βάθος της μελέτης της. Η Σοφία Λασκαρίδου υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα που έγινε δεκτή στη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ εξέλιξε έπειτα τις σπουδές της τόσο στο Μόναχο όσο και στο Παρίσι. Έχοντας λάβει ευρεία παιδεία, κατόρθωσε να διαμορφώσει ένα ύφος προσωπικό και ιδιαίτερα δυναμικό.