Γεωμετρικά, λευκά σχήματα συνθέτουν αρχιτεκτονικά το έργο αυτό, το οποίο διακρίνεται για την ισορροπία και την αρμονία του. Είναι ενδεχομένως δύσκολο να αντιληφθεί κανείς με την πρώτη ματιά τι ακριβώς βλέπει, όμως ο τίτλος του έργου τον διαφωτίζει και τον καθοδηγεί. Πρόκειται για ιστία πλοίου και κατάρτια, τα οποία ο Πρέκας επιλέγει να αποδώσει αφαιρετικά. Οι πλατιές επιφάνειες τους με τους κατακόρυφους και οριζόντιους άξονες των ιστίων που τα διαπερνούν, δημιουργούν μια στιβαρή σύνθεση.

Το λευκό χρώμα μαρτυρά το δυνατό ελληνικό φως, ενώ οι ελάχιστοι σκούροι τόνοι στη βάση της σύνθεσης προσθέτουν βάρος στο σύνολο. Οι μεγάλες λευκές επιφάνειες, που σοφά έχουν τοποθετηθεί η μία δίπλα στην άλλη, δίνουν την αίσθηση του ανάγλυφου και πολυδιάστατου στο έργο, το οποίο φαντάζει σχεδόν γλυπτικό.

Με έναυσμα τις επισκέψεις του στο νησί της Ύδρας και το σταθερό ενδιαφέρον του για το νησιώτικο τοπίο, ο Πάρις Πρέκας επικεντρώνεται σε επιμέρους στοιχεία του – όπως εδώ στα πανιά – και προχωρά με άνεση σε ένα αφαιρετικό και γεωμετρικό αποτέλεσμα, στο οποίο κυριαρχεί ο μνημειακός, συμβολικός χαρακτήρας. Είμαστε πλέον πολύ μακριά από τη ρεαλιστική απόδοση του τοπίου. Εδώ κυριαρχούν ιδέες, όπως αυτή της θάλασσας ή του παραδοσιακού ελληνικού νησιώτικου τοπίου στο οποίο το λευκό πάντοτε πρωταγωνιστεί. Ως αφηρημένες αυτές οι ιδέες, εύστοχα αποδίδονται με τη βοήθεια της γλώσσας της αφαίρεσης και της γεωμετρίας.